ความพอเพียงที่เพียงพอ

การใช้ชีวิตของเรานั้น ถ้าจะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย คือ มันขึ้นอยู่กับว่าเราจะใช้ชีวิตอย่างไร บางคนเวลาในหนึ่งวันแทบจะไม่เพียงพอกับงานที่ทำ หรือหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ แต่สำหรับบางคนแล้ว เวลาในหนึ่งวันช่างเหลือเฟือเหลือเกิน ที่จะได้ทำในสิ่งที่ต้องการ น่าคิดนะว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น คำตอบข้อนี้ทุกคนคงพอจะเข้าใจและดูออกอยู่บ้างว่าเป็นเพราะเหตุใด อันนี้ไม่ได้ต้องการส่งเสริมหรือเข้าข้างคนที่ขี้เกียจหรือไม่เอาการเอางานอะไรนะ แต่ที่หยิบยกเรื่องนี้มาก็เพื่อหวังว่าจะทำให้หลายคนได้หยุดคิดถึงความสุขจากความสงบ เรียบง่ายในชีวิตบ้างก็เท่านั้นเอง ทุกวันนี้ผู้คนต่างวุ่นวายอยู่กับการหาอยู่หากินกันแทบทุกคน จนแทบหาความสงบจากจิตจากใจไม่ได้เลย คำตอบจากหลายๆ คนที่ต้องมีชีวิตที่วุ่นวายนั้นส่วนใหญ่จะมาจาก "มีภาระรับผิดชอบมาก มีรายจ่ายมาก ไม่ทำก็ไม่มีกินเหมือนคนอื่นเขา หรือไม่ก็อยากมีอย่างโน้นอย่างนี้บ้าง เพราะเห็นคนอื่นเขาก็มีกัน" ปัจจัยที่เห็นได้ชัดเจนก็คือ ความอยาก นั่นเองที่ผลักดันให้ชีวิตคนเราต้องมีการแข่งขัน ดิ้นรน ต่อสู้ กันแทบทุกวี่ทุกวัน ความจริงแล้วตัว ความอยากนั้นก็ไม่ได้ไม่ดีเสมอไป ถ้าเรารู้จักใช้ความอยากให้เพียงพอต่อการใช้ชีวิตของเรา คือปรับความอยากให้พอดิบพอดี ไม่มาก ไม่น้อยเกินไป ชีวิตก็จะไม่ยุ่งยาก ไม่เดือดร้อน วุ่นวาย จะได้มีเวลาที่จะได้อยู่กับกาย กับใจของตัวเราเองบ้าง บางครั้งถ้าเราหันกลับมามองที่คำว่า "พอเพียง" บ้าง...ชีวิตเราจะง่ายขึ้นอีกเยอะ ถ้าเราเดินตามเส้นทางนี้ กับคำว่าความพอเพียง ที่เพียงพอ แล้วละก็ ความสุขที่เราไม่ค่อยจะได้สัมผัสมาก่อน อาจจะนานแสนนานจนแทบจำไม่ได้แล้วก็ตาม จะกลับหวนคืนมา ถึงตอนนั้นเราจะมีเวลาในหนึ่งวันที่มากพอที่จะทำสิ่งต่างๆ อย่างมีความสุข....ก่อนที่จะอยากได้ อยากมี ก็ลองถามใจดูว่า ถ้าไม่มีแล้วอยู่ได้มั้ย เพราะว่าถ้าเกิดตัวอยากขึ้นแล้ว ความทุกข์จะเริ่มเข้ามาหาตัวคุณทันที.....

                                                                                                                       โดย...โยธิน 28 / 12 / 2554